پرش به محتوا

نظریه فیلم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نظریه فیلم مجموعه ای از رویکردهای علمی در رشته دانشگاهی مطالعات فیلم و سینما است که در دهه ۱۹۲۰ با زیر سؤال بردن ویژگی‌های اساسی صوری فیلم‌های سینمایی آغاز شد.[۱] اکنون نظریه فیلم چارچوب‌های مفهومی برای درک رابطه فیلم با واقعیت، هنرهای دیگر، بینندگان فردی و جامعه را به‌طور کلی فراهم می‌کند.[۲] نظریه فیلم را نباید با نقد کلی فیلم یا تاریخ فیلم اشتباه گرفت، اگرچه این سه رشته به هم مرتبط هستند.

اگرچه برخی از شاخه‌های نظریه فیلم برگرفته از زبان‌شناسی و نظریه ادبی است،[۳] این نظریه نیز هم از فلسفه فیلم سرچشمه گرفته و هم با آن همپوشانی دارد.[۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Gledhill, Christine; and Linda Williams, editors. Reinventing Film Studies. Arnold & Oxford University Press, 2000.
  2. Mast, Gerald; and Marshall Cohen, editors. Film Theory and Criticism: Introductory Readings, Third Edition.Oxford University Press, 1985.
  3. Pieter Jacobus Fourie (ed.), Media Studies: Content, audiences, and production, Juta, 2001, p. 195.
  4. "Philosophy of Film" by Thomas Wartenberg – first published 2004; substantive revision m 2008. Stanford Encyclopedia of Philosophy.

برای مطالعه بیشتر

[ویرایش]
  • Dudley Andrew, Concepts in Film Theory, Oxford, New York: Oxford University Press, 1984.
  • Dudley Andrew, The Major Film Theories: An Introduction, Oxford, New York: Oxford University Press, 1976.
  • Francesco Casetti, Theories of Cinema, 1945–1990, Austin: University of Texas Press, 1999.
  • Stanley Cavell, The World Viewed: Reflections on the Ontology of Film (1971); 2nd enlarged ed. (1979)
  • Bill Nichols, Representing Reality: Issues and Concepts in Documentary, Bloomington: Indiana University Press, 1991.
  • The Oxford Guide to Film Studies, edited by John Hill and Pamela Church Gibson, Oxford University Press, 1998.
  • The Routledge Encyclopedia of Film Theory, edited by Edward Branigan, Warren Buckland, Routledge, 2015.